Chumanistyczne Opko

Ag

W tym momencie usłyszała pukanie do drzwi. Ździwiona zerwała się z fotela. Nie spodziewała się żadnych gości. Niezbyt była zadowolona, że ktoś wyrwał ją z jej kryształowej rozpaczy. Ale dobre wychowanie zobowiązuje.
- Czego chcesz? - zaszemrała jak strumyk zanim spojrzała kto ją niepokoi.
Niezrarzony tym nieznajomy minął ją i stanął na środku pokoju. Zamrugała ździwiona swoimi pięknymi tenczówkami. Chyba już gdzieś widziała tego mężczyznę. W tym samym czasie on popatrzył jej w oczy swoimi cynamonowymi tenczówkami. Popatrzył w nią tak jakoś pięknie. Zobaczył kryształowe łzy na jej policzkach i podjoł decyzję.
- Potrzebujesz Doktora - rzekł i jednym szybkim ruchem rozerwał na sobie długi skurzany płaszcz. Pod spodem miał tylko skarpetki.
Amanda z wrażenia zobaczyła fioletowe chmóry.

Gacie Mishy

Chcę być na miejscu Amandy

shakespeare

Jak 10 też ma być taka opkowa, to ja nie chcę.

Ag

No przecież musi być

reiha

Aaaaaaaa!!!!!

Agrafka

Matko i córko i wszyscy święci! OBŁĘD!

Eriu

Jakby to był Jedenasty albo Sherlock, to chciałabym być na miejscu Amandy.

chociaż nie... Dziesiąty w ostateczności może być

DorkaEm

Ja też chcę być na miejscu Amandy...

Zwłaszcza gdyby to był Dziesiąty lub Jedenasty lub Sherlock.......

Eriu

Patrzała tak, że aż jej oczy wyszły z gałek.

-... echem... jeeee- wydała z siebie najinteligentniejszy dzwieki jakie przyszły jej w tej chwili do głowy.- zaraz... zaraz... ja wiem skąd cie znam...

Odwróciła się i podbiegała do różowego laptopa stojącego na wielkim biurku, które kupiła jak była ostatnio na zakupach ze swoją siostrą i jego dredowłosym bratem (to słowo pożyczyłam sobie z pewnego debilnego opka) Do głowy nic jej nie przychodziło. Zaczęła nerwowo przeglądać zdjęcia, które ostatnio pstrykała, ale nigdzie nie widziała faceta, który stał jak słup cókru. Nerwowo przewracała gałkami nie wiedząc jak uciec z tej sytuacji. Do głowy przeszła jej tylko jedna myśl. Ukradkiem tak, żeby Obcy tego nie zauważył wyjęła komórkę. Różową na której wyświetlaczu widniała podobizna miłości jej życiu.

- Och... Harry...- wyrwało się z jej piersi, jak zawsze gdy widziała jego twarz. Szybko doszła do siebie i ukradkiem wybrała numer przyrodniego brata Harry'ego Jimma.

- Jim Moriarty- usłyszała w słuchawce dobrze znany jej głos, ale nic nie powiedziała.

- To ty potrzebujesz lekarza... świże . Wyjdź z mojego domu, albo wezmem policję. - mówiła lamentującym głosem.

Mężczyzna tylko patrzył na nią.. Jednak po czterdziestu pięciu sekundach, coś powiedział.

- Potrzebujesz Doctora.

- A ty jakiegoś przeszczepu. Eunóh z ciebie z czy co? - powiedziała i zaczęła się bardzo śmiać.

- Mandi, znowu jesteś na jakieś sadomaso xd zabawie, i mam cię odebrać?- spytał znudzony w słuchawce głos

Wiem, że wam się nie spodoba, ale no cóż jestem wredna.

jak chciałyście być na miejscu Amandy to trzeba było samemu coś napisać Razz

shakespeare

- że co, heloooł! nie mogłam posiadać się zdziwieniem. Trzasłam uchem słuchawki.
-Cóż tu robisz, piękny nieznajomy.
Amanda wbiła swe kryształowe oczy w nie ziemski tors Tajemniczego.
-Od kiedy zobaczyłam Cię, wiedziałem - Rzekł, w patrujołc się w me załzawione tęczówki.

Głupie i mało, ale i tak jestem dumna że coś wreszcie zrobiłam

reiha

- Och, Rozalio, tak dawno tego nie robiliśmy! - powiedział mój sąsiad (właśnie go rozpoznałam) robiąc krok w moją stronę, delikatnie sunąc po puchowym dywanie.
- Ale.. ale.. - zająknęłam się. - Jestem Amanda!
- Lubię te twoje zabawy! - sąsiad był już przy mnie, a ja mimo jego pięknych orzechowych tęczówek nie mogłam zdobyć się na spojrzenie w nie. Mój wzrok przyciągnęła jego męskość.
Mrugnęła do mnie.
"O kurcze, chyba to przez moje nowe firmowe bananowe perfumy od prezydenta Ameryki z Diora!" - pomyślałam.

Gacie Mishy

Przestałam zapraszać swój umysł prezydentrm Ameryki z Diora bo i tak nie, wiedziałam gdzie leży tęn kraj. Skupiłam uwagę na skarpetkach sąsiada. Coś mi przypominały ale nie mogłam sobie uświadomić co.
W końcu do Mandi dotarło. Skarpety przypominały jej swym zielonym kolorem prezydenta Ameryki. nie tej z Diora tylko tej drugiej.
Powiedziała, że pierwszy komu otroży drzwi będzie jej pryszłym mężem. Jasnowłosa pomostowała że nie zauważyła w drzwiach wizjerki. Przypomniała sobie co jeszcze powiedziała prezydent.
- Chyba masz cośco nalezy do mnie.
- Muwisz o twoim ulubionym wisorku Rozalio? - zbliżył się do niej jeszcze bardziej i wyciągną z kieszeni płaszcza jej wisiorek - przyznaje znaleźliśmy w przeszłości kilka fajowych zastosowan dla niego.

reiha

Nagle Amanda zdała sobie sprawę, że jej wisiorek nie był jej wisiorkiem, tylko zupełnie innym. Był dużo grubszy, a na miejscu tęczowego opala dyndał plastikowy banan.
- Co ty sobie wyobrażasz?!?!!1 - krzyknęła tak, że strategiczne miejsce Docenta skurczyło się o 2 mm!
- O co chodzi Rozalio? - zamachał wisiorkiem przed lagunowymi tęczówkami Amandy.
Amanda nagle zaczęła się zastanawiać kim jest ta Rozalia.
- Nie chcesz już go? Jest przecież jedynym znakiem, po twojej zaginionej siostrze bliźniaczce, której tak nienawidzisz! Dzięki niemu możesz kontrolować jej życie, spychając ją zawsze na gorszy tor czasu, dzięki czemu nigdy jej nie spotkasz i nikt nie pozna, że twój brzuch jest mniej płaski niż jej, a twoje włosy mniej błyszczące i puszyste!
Amanda bezwiednie pomacała swój blond kitek, a później poczuła, jak cały jej świat lgnie w guzach.

Ag

FAAAAKKKK!!!!

Agrafka

Ponawiam moje zdanie - Uomatko!

Allons-y

Padłam

- Nie rób tego!- Zza otwartego okna usłyszała znajomy głos, a chwilę później zakrwawiona ręka złapała się parapetu.
- Co jest...- Zaczął nieznajomy.
- Harry?!- Amanda wytrzeszczyła oczy, a przed nimi zaczęły tańczyć banany.
Saxon właśnie siedział na framudze okienka Amandy i wpatrywał się w dziwny obraz, który znajdował się przed jego oczami.
- Ehgem... Ładne bokserki.- Wykrztusił z zawadiackim uśmiechem.

Gacie Mishy

Mandi dopiero teraz zauważyła pare bokserków siedzącą obok nieznajomego. prubując opanować, chałas który zapanował rzekłą do czekoladowookiego
- Nie rzyczę sobie żandych psów w mieszkaniu! Masz je natychmiast stąd wyprowadzic!.
W tym momencie w drzwiach stanął listonosz.
- Mam przesyłkę dla Amandy. - powiedział.

reiha

- To bardzo dziwne, niczego nie zamawiałam! - błękitnooka zmarszczyła jasne czólko na które spadał blond kosmyk.
- To będzie 1213134 złotych za pobranie - odparł urzędnik pocztowy w czarnych mokasynach.
- Cooooooooooooooooo? Aż tyle? Iks de?
- Tak, aż tyle. Przesyłka jest większa w środku, więc waży chyba z tonę - uśmiechnął się listonosz swoimi drobnymi, wręcz dziecięcymi usteczkami, marzącymi tylko o wzięciu Mindi w ramiona.
Amanda tak już działała na menszczyzn.